Een trip naar Zweden... niet zomaar een trip maar de eerste kennismaking met mijn schoonouders. Door allerlei familiale omstandigheden was Christopher tweeeneenhalf jaar geleden Zweden ontvlucht om ergens anders de rust te zoeken die hij nu net als ikzelf in Frankrijk vond. Tweeeneenhalf jaar zonder contact met zijn ouders, enkel af en toe met zijn zus. En dan kwam Elliott in ons leven en ook in het leven van pa en ma Johansson. Ze wilden hun eerste kleinkind zien en waren bereid om de oude ruzies achter hen te laten, zo bleek toen Evelin (Christophers zus) haar verhaal deed toen ze een goeie maand terug in Frankrijk op bezoek kwam.
Christopher wist niet goed wat erover te denken en ik al helemaal niet. Ik kende die mensen niet en eigenlijk had ik er niet echt behoefte aan om hen te leren kennen na de verhalen van vroeger die ik hoorde. Na wat heen en weer getelefoneer was er overeen gekomen dat we voor een weekje naar Zweden zouden gaan. Christopher voorop om zeker te zijn dat er geen addertje onder het gras verborgen zat en ik een paar dagen erna samen met Sofie en haar familie. De ouders van Sofie hebben vrienden in Zweden waar ze een paar keer per jaar naartoe gaan en die wonen niet zo heel ver uit de buurt van waar Christophers ouders wonen. Life moves in mysterious ways...
Wij dus op roadtrip naar Zweden waar we op bezoek zouden gaan bij mensen die ik niet ken maar die wel familie geworden zijn.
De eerste kennismaking verliep zoals alleen eerste verplichte kennismakingen kunnen verlopen... onwennig met genante stiltes en zenuwachtig gedoe. Evelin deed haar uiterste best om me op mijn gemak te stellen maar de sfeer tussen Christopher en zijn ouders kon je bezwaarlijk hartelijk noemen. Het leek een verplicht nummer dat een lange week zou duren. Gelukkig ontdooide de sfeer een beetje na de eerste dag en gelukkig verbleven we in een vakantiehuisje weg van mijn schoonouders zodat we toch wat alleen konden zijn en wat met elkaar konden praten zonder de anderen erbij.
Ik zal wel nooit wennen aan het autoritaire gedrag van mijn schoonpa maar met mijn schoonma zou ik zonder dat het spannend wordt best wel een paar dagen kunnen doorbrengen. Gelukkig hoeft het ook maar voor af en toe hoewel zij zelf het vervelend vinden dat we in Frankrijk wonen en dat ze daardoor Elliott niet zo veel zullen zien maar de weinige keren dat ze hem zullen zien zal hij verwend worden door oma, dat is nu al duidelijk te merken en vind ik eigenlijk wel leuk.
Na een weekje was er een afscheid met traantjes van haar kant maar met de afspraak dat ze binnenkort een paar dagen naar de Cevennen komen om te zien waar en hoe hun zoon en zijn gezin wonen.
Weer iets om zenuwachtig over te worden maar dan zit ik op vertrouwd terrein en zijn zij onze gasten... Nu nog een paar dagen België en daarna terug naar ons eigen nestje in het zonnige zuiden.
Toch rare mensen die Zweden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten