Too soon to remember, too late to say goodbye

In afwachting van mijn terugreis naar het zuiden vul ik een deel van mijn tijd met muziek en dan vooral youtube (misschien was dat al duidelijk te zien aan de laatste berichten). Aan de songs die ik zoek en vind is blijkbaar af te leiden dat ik in een niet zo vrolijke bui zit maar het is slechts tijdelijk in afwachting van de zon (zie vorige post) of misschien is het gewoon that time of the year of misschien ook wel door de gebeurtenissen van de laatste dagen.
Anyway, op mijn tocht in het grote youtube-bos kwam ik na lang niet meer gehoord te hebben Elliott Smith tegen. Het leek mij goed om, al is het maar voor mezelf, als vervroegd eerbetoon een paar clipjes te posten van de man met misschien wel de meest weemoedige stem die ik ooit gehoord heb.
Te vroeg omdat het nog ruim drie weken duurt voor het vier jaar geleden is dat hij in mysterieuze omstandigheden stierf.
Te laat omdat heel de wereld op zijn minst éénmaal per dag naar zijn prachtige stem zou moeten luisteren.
Vandaag omdat ik binnen hier en een paar dagen deze blog weer voor een tijdje vaarwel zeg en toch de gelegenheid niet wilde laten voorbijgaan.

Here's to you Elliott