Boeken,
papier of digitaal, gebonden of los na door talloze geïnteresseerde en zoekende handen gegaan te zijn, ze laten me nooit in de steek, zelfs zonder hun aanwezigheid blijven ze huizen in de donkere nissen en de minder donkere hoekjes van mijn gekke, eeuwig zoekende brein.
Na bijna 10 jaar in het zuiden lijkt mijn boekenhuis te klein geworden en al zeker sinds er op een dag nog zo'n letterverslaafde bij komen wonen is. Hij die eerst maar een klein hoekje wou voor zijn paar boeken die hij toch weer door zou geven eens ze gelezen waren. Het kleine hoekje is een grote kamer geworden en van het doorgeven kwam na een paar maanden behalve binnenshuis, ook al niet veel meer in huis.
En dus leven we midden onze boeken, grote mensen boeken en minder grote mensen boeken die van zodra ze opengeslagen worden toegang geven tot een andere wereld waar zelfs ons kleinste zich al van sinds het begin leek in te verliezen ook al bevatte die wereld voor haar in het begin enkel maar gekke kleurige wezentjes waarvan ze maar niet begreep dat ze niet tot leven kwamen als ze hen een verhaal vertelde in een taal die enkel zij en die figuurtjes konden verstaan. Ondertussen snapt ze dat wat de figuurtjes op papier staan te doen soms meer betekent dan wat ze op het eerste zicht willen vrijgeven. Als haar grote noordse held daar dan nog eens ganse levensverhalen bij verzint als hij samen met haar in bed ligt te bladeren worden haar ogen alleen maar groter van nieuwsgierigheid en giert ze het uit van de pret.
Elliott vindt gans het gedoe meestal kinder- en meisjesachtig en beneden zijn grote broer-waardigheid, maar van zodra hij de kans krijgt en hij denkt dat we hen niet zien zit hij samen met zijn kleine zusje geheimzinnig te vertellen en stemmetjes na te bootsen die hij eerder van zijn papa hoorde.
Na bijna 10 jaar in het zuiden lijkt mijn boekenhuis te klein geworden en al zeker sinds er op een dag nog zo'n letterverslaafde bij komen wonen is. Hij die eerst maar een klein hoekje wou voor zijn paar boeken die hij toch weer door zou geven eens ze gelezen waren. Het kleine hoekje is een grote kamer geworden en van het doorgeven kwam na een paar maanden behalve binnenshuis, ook al niet veel meer in huis.
En dus leven we midden onze boeken, grote mensen boeken en minder grote mensen boeken die van zodra ze opengeslagen worden toegang geven tot een andere wereld waar zelfs ons kleinste zich al van sinds het begin leek in te verliezen ook al bevatte die wereld voor haar in het begin enkel maar gekke kleurige wezentjes waarvan ze maar niet begreep dat ze niet tot leven kwamen als ze hen een verhaal vertelde in een taal die enkel zij en die figuurtjes konden verstaan. Ondertussen snapt ze dat wat de figuurtjes op papier staan te doen soms meer betekent dan wat ze op het eerste zicht willen vrijgeven. Als haar grote noordse held daar dan nog eens ganse levensverhalen bij verzint als hij samen met haar in bed ligt te bladeren worden haar ogen alleen maar groter van nieuwsgierigheid en giert ze het uit van de pret.
Elliott vindt gans het gedoe meestal kinder- en meisjesachtig en beneden zijn grote broer-waardigheid, maar van zodra hij de kans krijgt en hij denkt dat we hen niet zien zit hij samen met zijn kleine zusje geheimzinnig te vertellen en stemmetjes na te bootsen die hij eerder van zijn papa hoorde.
Boeken dus, gebonden of niet, het is een bindmiddel dat ons vieren doet lachen en mijmeren, doet wenen en grinniken. Ze zijn mijn en ons voor altijd blijvend houvast in een woelige wereld die op momenten als dit stil lijkt te staan.
I love my house of books and it's inhabitants.
Aria
